Δεκαπενθήμερο

Περιγραφή:

"Διαδρομή και προβλήτα":
Λοιπόν που λες κύριε Στέλιο, άντε μίλα και συ λίγο. Άμα ήτανε να πηγαίναμε από δω ούτε 70 χιλιόμετρα είναι να φτάσουμε στο Μ, όμως δεν περνάει ο δρόμος και θα πάμε από γύρω, 270 χιλιόμετρα. Φτιάξανε ένα δρόμο, δεν τον τελειώσανε, τον αφήσανε να ρημάξει, πεταμένα λεφτά. Πήγα μια φορά να περάσω και γύρισα πίσω, δεν πάει ο δρόμος. Και ξέρεις γιατί; μεγάλα συμφέροντα, δεν τον αφήσανε το δρόμο να γίνει.
Μια ώρα ταξίδι θα θέλαμε ακόμα και τώρα θα κάνουμε πάνω από τρεις, για να μη σου πω τέσσερις. Όλη αυτή η Ελλάδα που περάσαμε, άμα ταξίδευε προς τα δω θα γλίτωνε 200 χιλιόμετρα δρόμο, λίγο το έχεις; Βλέπεις τα χάλια που έχει αυτός ο νομός, ξέρεις πόσους υπουργούς έχει; βλέπεις χάλια που έχει; Γι' αυτό σου λέω τώρα εγώ, άστα να πάνε. Βέβαια εσένα μπορεί και να μη σε νοιάζει, διακοπές πας, τι σε νοιάζει. Σε νοιάζει, δε λέω ότι δε σε νοιάζει όμως αφού γράφεις βιβλία ρώτα με και μένα να σου πω που γυρίζω και το μυαλό μου γυρίζει, δε μπορεί να κάθεσαι και να βλέπεις πρέπει να τρέχεις, καλά που σε ξεκούνησα. Και γιατί βρε παιδί μου να πηγαίνεις διακοπές για να γράψεις, τίποτα να μην κάνεις, διακοπές είναι αυτές, έτσι γίνονται οι διακοπές; Θα δεις, είναι ωραία στο Μ, θάλασσα και απλότητα. Θα 'χεις τη θάλασσα στα πόδια σου και θα τρως φρέσκο ψάρι. Ησυχία και τίποτα, μόνο καμιά φορά τα παιδιά μπορεί να κάνουνε λίγη φασαρία, όμως παιδιά είναι τι να τα κάνεις. Σου αρέσουνε τα παιδιά; Θα δεις, έχει η Λούλα ένα μικρό που όλο μέσα στη θάλασσα βρίσκεται. Τι θα γίνει με σένα, δε θα μιλήσεις καμία φορά, πρέπει να μιλήσεις και συ, έτσι σιωπηλά θα το κάνουμε τόσο ταξίδι; πες κάτι. Θέλεις να καθήσουμε εδώ να πιούμε ένα καφέ; Τι στην ευχή, διά μιας θα το κάνουμε αυτό το ταξίδι; ας καθήσουμε. Όμως πες και συ κάτι, μίλα λιγάκι και συ, το χρωστάς, εμπρός άντε μίλα.