Άπαντα τα ποιήματα - Πέτερ Χάντκε

Περιγραφή:

“Ich singe ja nur” (“I just sing”). Αγαπημένο του κάποτε τραγούδι από το άλμπουμ From Nowhere των Troggs. Τι σημαίνει αυτό για τον Χάντκε; Τραγουδώ, γράφω ποίηση, διηγούμαι – αυτό είναι για τον Χάντκε ο ατόφιος ρομαντισμός, το πεδίο του μυστηριώδους και του μυστικιστικού, που στη γειωμένη πραγματικότητα και στα πολιτικά μηνύματα δεν ευδοκιμούν.

Όλο του το έργο πηγάζει από την παρατήρηση και την αυτοπαρατήρηση. Περνώντας μέσα από το δάσος της ζωής, προνοητικός για να μη χαθεί, κάνει τις λέξεις του αλλά και τα σημεία στίξης πετραδάκια για να ξαναβρεί τον δρόμο της επιστροφής μέσα στον χρόνο.

Η λογοτεχνία όχι σαν βελτίωση του κόσμου, αλλά σαν μια προσπάθεια να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του, απελευθερωμένος από τα δεσμά του ρεαλισμού.

Ας ονομάσουμε λοιπόν την αθωότητα
παπούτσι με καρφιά στη σόλα
την αμηχανία
δωμάτιο ξενοδοχείου
την αδιέξοδη περίσταση
εννιά η ώρα
την αναποφασιστικότητα
ακίνητη κυλιόμενη σκάλα
την ντροπή
έναν πλήρως κατειλημμένο ανελκυστήρα
και την υπομονή
μια ταξιθέτρια στο σινεμά…

*

Ο Πέτερ Χάντκε (Peter Handke) γεννήθηκε το 1942 στο Γκρίφεν της Αυστρίας από μητέρα σλοβένικης καταγωγής και πατέρα Γερμανό. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Γκρατς, αλλά διέκοψε τις σπουδές του επειδή τον κέρδισε η συγγραφή. Έχει γράψει δεκάδες μυθιστορήματα, νουβέλες και θεατρικά έργα και έχει ασχοληθεί με όλα τα είδη του γραπτού λόγου (ποίηση, σενάριο, δοκίμιο). Έχει ασχοληθεί επίσης με τη μετάφραση - έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, τους αρχαίους τραγικούς στα γερμανικά. Θεωρείται πλέον ένας από τους κλασικούς μοντέρνους συγγραφείς του 20ού αιώνα. Στο ελληνικό κοινό είναι κυρίως γνωστός από τα έργα του. Βρίζοντας το κοινό, Η αγωνία του τερματοφύλακα πριν από το πέναλτι, Η κλέφτρα των φρούτων, Ανέμελη δυστυχία. Πολυγραφότατος, μάγος της γερμανικής γλώσσας, ευρηματικός, προσωπικότητα αμφιλεγόμενη όσον αφορά τις πολιτικές του πεποιθήσεις και ειδικά τη στάση του στο γιουγκοσλαβικό. Έχει τιμηθεί με πολλά διεθνή βραβεία (Βραβείο Georg Buchner 1973, Βραβείο Franz Kafka 2009, Διεθνές Βραβείο Ibsen 2014), ενώ το 2019 του απονεμήθηκε το Νόμπελ Λογοτεχνίας (μοιρασμένο με την Όλγκα Τοκάρτσουκ). Ζει και δημιουργεί στη Σαβίλ, στα περίχωρα του Παρισιού, ενώ η οικογένειά του ζει στο Παρίσι.